Jest on otoczony przez struktury więzadłowe, które w wyniku przemieszczeń często ulegają rozerwaniu.
Mechanizm urazu
Najczęściej jest wynikiem bezpośredniego upadku na ramię lub na wyprostowaną rękę. Wówczas, obojczyk opiera się o klatkę piersiową, a łopatka zostaje popchnięta w dół, co prowadzi do uszkodzeń w obrębie stawu i otaczających go więzadeł. Urazowi mogą także towarzyszyć uszkodzenia przyczepu mięśnia naramiennego lub czworobocznego do obojczyka bądź złamanie wyrostka barkowego, obojczyka czy wyrostka kruczego.
Uraz na poziomie barkowo – obojczykowym często prowadzi do uszkodzenia struktur więzadeł zabezpieczających stabilność całego stawu. Konsekwencją może być nasilony rozwój zmian zwyrodnieniowych, a w związku z tym ograniczenia funkcji stawu.
Stopnie uszkodzenia stawu
Wyróżnia się sześć stopni uszkodzenia stawu barkowo – obojczykowego, które wyodrębnia się na podstawie stanu przemieszczenia obojczyka i poziomu uszkodzenia struktur więzadłowych:
- Pierwszy stopień to jedynie niewielkie naciągnięcie torebki stawowej, bez jej większego uszkodzenia,
- Stopień drugi charakteryzuje się małą niestabilnością przednio – tylną, która świadczy o uszkodzeniu wiązadeł barkowo – obojczykowych,
- Stopień trzeci cechuje się niestabilnością góra – dół, którą diagnozuje się po obciążeniu rąk ciężarkami o masie 4,5 – 6 kg.
- Stopień czwarty to przemieszczenie obojczyka wraz z uszkodzeniem mięśnia czworobocznego,
- Stopień piąty i szósty oznacza duże przemieszczenie obojczyka z uszkodzeniem torebki stawowej, zerwaniem więzadeł barkowo – obojczykowych oraz kruczo – obojczykowych.
Jak diagnozuje się problem?
Do oceny stopnia uszkodzenia korzysta się z dokładnych badań lekarskich. Na początku, pacjent z reguły pokazuje miejsce, w którym odczuwa dotkliwy ból. Dalsza diagnoza związana jest z wykonywaniem odpowiednich testów klinicznych. W przypadkach trudnych do rozróżnienia, sięga się do badań dodatkowych takich jak RTG czy USG.
Ważne jest, aby zawsze przebadać pacjenta klinicznie i dodatkowo potwierdzić wynik badaniem obrazowym. Jest to istotne z tego względu, iż same zdjęcia czasami przypisują nadmierną rolę stawowi w generowaniu bólu okolicy barku.
Jakie stosuje się leczenie?
W przypadku podwichnięć (urazy I stopnia) stosuje się leczenie zachowawcze. Zaleca się odpoczynek, przykładanie lodu, przyjmowanie łagodnych środków przeciwbólowych oraz unieruchomienie stawu na jakiś czas. Dalej, stosuje się fizjoterapię w celu zmniejszenia bólu oraz przywrócenia pełnego zakresu ruchu.
W ostrzejszych przypadkach, kiedy funkcja całej kończyny jest upośledzona, stosuje się dodatkowo farmakoterapię, wraz z tzw. ostrzyknięciami do-stawowymi, które mają przynieść pacjentowi zmniejszenie dolegliwości bólowych. Czasami jednak, są one wykonywane nieprawidłowo i nie trafiają w światło stawu. Dlatego też powinno się je wykonywać pod kontrolą USG. Po 2-3 dniach od podania środka, możliwe jest dalsze stosowanie fizjoterapii.
Natomiast w sytuacji dużej niestabilności wykonuje się już zabiegi chirurgiczne, które mają na celu stabilizację obojczyka względem wyrostka barkowego. W bardziej powikłanych przypadkach jest to w zasadzie jedyne rozwiązanie.
Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego
Zwichnięcie stawu kolanowego
Kolano to jeden z najbardziej narażonych na kontuzję stawów. Występuje najczęściej u sportowców i osób regularnie stosujących aktywność fizyczną. Obrażenie powstaje w wyniku pośredniego urazu, kiedy jego siła przewyższa wytrzymałość torebkowo-więzadłową.... czytaj więcej
Zwichnięcie stawu łokciowego
Zwichnięcie stanu łokciowego jest jednym z najczęstszych urazów górnej kończyny. Przy tym urazie dochodzi zazwyczaj również do obrażeń tkanek miękkich i torebkowo-więzadłowych. W skrajnych przypadkach, przy tym obrażeniu potrzebna jest amputacja, jeśli dojdzie do poważnych obrażeń nerwów i naczyń krwionośnych.... czytaj więcej
Nic nie napisano o zwichnięciu stawu
mostkowo-obojczykowego .... :((...
04-10-2013 21:06
~napiszcie coś w skrócie k