Zwichnięcia stawów palców ręki

Kość przemieszcza się wewnątrz torebki stawowej lub poza nią. Zwichnięcie może także równocześnie doprowadzić do uszkodzeń obejmujących więzadło, chrząstkę lub samą torebkę stawową. Jeśli dochodzi do uszkodzenia kciuka, najczęściej zwichnięty jest staw śródręczno-paliczkowy.

Możliwe jest także niecałkowite zwichnięcie, nazywane podwichnięciem. Oznacza to, że powierzchnie stawowe są tylko przesunięte wobec siebie, nie tracąc między sobą kontaktu.

Zwichnięcie pojawia się w większości przypadków wskutek urazu mechanicznego, najczęściej podczas uprawiania sportów zespołowych, takich jak siatkówka czy koszykówka, ale także wskutek porażenia i zwiotczenia mięśni oraz stanów zapalnych lub nowotworów.

Czynnikami sprzyjającymi zwichnięciom są: reumatyczne choroby stawów, powtarzające się urazy stawów, rodzinne występowanie wrodzonego zwichnięcia stawu. Do najczęstszych objawów zwichnięcia stawów palców ręki należą silny ból i obrzęk wokół stawu, krwiak, trudności w poruszaniu palcem.

Zwichnięcia urazowe są zdecydowanie częstsze niż wrodzone czy patologiczne. Gdy dojdzie do zwichnięcia należy bezpośrednio po urazie unieruchomić kończynę. Nigdy nie należy samemu nastawiać uszkodzonego stawu. Zimny okład znacznie zmniejszy opuchliznę, które zazwyczaj towarzyszy urazowi.

W szpitalu, lekarz zanim nastawi palec, zazwyczaj zleca również zrobienie prześwietlenia, ponieważ często przy zwichnięciach pojawiają się złamania.

Prześwietlenie pozwala także na potwierdzenie diagnozy. Stawy palców ręki lekarz nastawia w znieczuleniu miejscowym, ponieważ jest to bolesny proces. Dlatego zaleca się, aby przed zabiegiem nie przyjmować pokarmów i płynów, ponieważ mogą osłabiać działanie znieczulenia.

W przypadku powikłań, takich jak złamanie, leczenie obejmuje operację chirurgiczną w znieczuleniu ogólnym. Palec zostaje unieruchomiony razem z najbliższym palcem za pomocą opatrunku gipsowego lub zwykłego zazwyczaj na 3-4 tygodnie.

Później stosuje się specjalne ćwiczenia rehabilitacyjne, wzmacniające stawy i mięśnie palców i dłoni. Jeśli po zdjęciu gipsu i ćwiczeniach rehabilitacyjnych wzmacniających staw palec będzie zbyt długo sztywniał (poruszanie nim może być utrudnione jeszcze przez kilka miesięcy), konieczna może być operacja.

Po zwichnięciu zwiększa się także ryzyko pojawienia się zapalenia uszkodzonego stawu oraz kolejnych zwichnięć. Przez kolejnych kilka tygodni po nastawieniu palca należy zakładać opatrunek na uszkodzony staw, jeśli planuje się uprawianie sportu. Nie powinno się rozpoczynać treningu wcześniej niż 5-6 tygodni od momentu uszkodzenia. Zwichnięcie nie nastawione może powodować zmiany, które utrudnią lub uniemożliwią nastawienie.

Wtedy konieczna może być interwencja chirurgiczna, a staw może przestać być czynny. W tej sytuacji lekarz może zastosować leczenie farmakologiczne – to leczenie wspomagające, gdzie stosuje się leki anestetyczne (umożliwiające znieczulenie chorego i zwiotczenie mięśni) oraz leki przeciwbólowe.

Zwichnięcie niemożliwe do nastawienia zachowawczego wymagają leczenia operacyjnego. Jeżeli zwichnięcia stawu powtarzają się kilkakrotnie, konieczny staje się zabieg rekonstrukcyjny stawu, celem odtworzenia jego prawidłowej budowy.

Osoby, które kiedykolwiek miały zwichnięty staw palca ręki, lub cierpią na jego nawroty powinny stosować pewne metody zapobiegawcze. Zaleca się, aby podczas ciężkiej pracy fizycznej lub uprawiania sportów siłowych należy chronić obciążone stawy, poprzez zastosowanie opasek uciskowych, stabilizatorów, ochraniaczy stawów.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zwichnięć stawów palców ręki