Osteoporoza najczęściej dotyczy kobiet, choć dolegliwości z nią związane coraz częściej dotyczą także mężczyzn. Jest to choroba kości rozwijająca się latami, która wpływa na ich osłabienie i kruchość. Wyróżnia się osteoporozę pierwotną, związaną z naturalnym procesem starzenia się organizmu, a także wtórną, przyspieszoną przez takie czynniki jak zła dieta, nadużywanie alkoholu i papierosów oraz małą aktywnością fizyczną.
Pod wpływem osteoporozy szkielet chorego staje się bardzo osłabiony i może łatwo ulec złamaniu, nawet podczas wykonywania codziennych czynności. Choroba polega na ubytku masy kostnej, który następuje bardzo powoli. Z czasem postępowania choroby, kości stają się coraz bardziej odwapnione, co w znacznym stopniu wpływa na ich łamliwość. Złamania najczęściej występują w nadgarstkach, kości udowej w trzonach kręgów kręgosłupa i żebrach.
Jak przebiega choroba?
W pierwszym etapie występują sporadyczne bóle pleców, które zazwyczaj pojawiają się podczas wysiłku fizycznego i po jakimś czasie ustępują. W dalszym przebiegu kręgi ulegają zwyrodnieniom, a korzenie nerwów w zwężających się otworach międzykręgowych są drażnione. Ból jest jeszcze bardziej intensywny, aż w końcu staje się przewlekły. Ponadto, drażnienie nerwów powoduje bardzo bolesne skurcze mięśni grzbietu. Rozpoznanie osteoporozy w pierwszych etapach rozwoju jest ciężkie, ponieważ ból jest dość niespecyficzny, w związku z czym chorzy często nie są świadomi, że zachorowali na osteoporozę.
W dalszym przebiegu choroby deformacja kręgów powoduje charakterystyczną zmianę sylwetki, tzw. „wdowi garb”. Barki zwisają ku przodowi, łopatki odstają od klatki piersiowej, kręgosłup piersiowy wygina się mocniej do tyłu, w związku z czym plecy zaokrąglają się. Jeśli bóle są nadmiernie nasilone, może to być sygnał pęknięcia trzonu kręgu. Złamania mogą także dotyczyć kręgosłupa i miednicy – wówczas konieczne jest leczenie operacyjne!
Diagnoza i leczenie
Przy rozpoznaniu choroby lekarz określa czynniki ryzyka jej rozwoju oraz występowania w przeszłości złamań kości. Na tej postawie określa zagrożenie złamaniami osteoporotycznymi i jakie zastosować metody leczenia. W celu rozpoznania, stosuje się różne formy badań takie jak tomografię komputerową, badania radiologiczne, laboratoryjne, tzw. kalkulator FRAX, pozwalający obliczyć ryzyko wystąpienia złamań u chorego w ciągu następnych 10 lat, a także densytometria kości techniką DEXA (ocena gęstości mineralnej kości).
Celem leczenia jest eliminacja czynników ryzyka poprzez zapobieganie złamaniom kości i prowadzenia odpowiedniej profilaktyki, opartej na prawidłowej diecie, aktywności fizycznej oraz rezygnacji z wszelkiego rodzaju używek. Powinno się wykonywać dużo ruchu – silne kości zawierają więcej substancji budulcowych i wolniej tracą wapń. Należy wzbogacić codzienną dietę suplementami wapnia i witaminy D, a w codzienne menu powinno się wpisać takie produkty jak mleko, nabiał, ryby, mięso drobiowe oraz soki owocowe. Rezygnacja z używek (papierosy, alkohol) jest jak najbardziej wskazana. Do profilaktyki zalicza się również przyjmowanie medykamentów zapobiegających złamaniom.
W przypadku, gdy już doszło do złamania, najczęściej stosuje się tu leczenie operacyjne, a w dalszym etapie rehabilitację i dalsza minimalizacja czynników ryzyka.
Zobacz również objawy tej choroby: Objawy osteoporozy kręgosłupa
Rak języka
Rak języka jest to złośliwy nowotwór, który występuje najczęściej u osób nadużywających alkohol i palących papierosy. Częściej chorują mężczyźni, niż kobiety. Choroba rzadko dotyka ludzi młodych. Zwykle rozwijający się nowotwór języka to rak płaskonabłonkowy.... czytaj więcej
Niedokrwistość z niedoboru żelaza
Zbyt mała ilość żelaza w organizmie skutkuje powstawaniem erytrocytów (czerwonych krwinek ) mniejszych niż prawidłowe. Erytrocyty te zawierają mniej hemoglobiny. W następstwie tej niedokrwistości, podobnie jak w niedokrwistości o innych przyczynach, maleje zdolność krwi do transportu tlenu, co skutkuje zmniejszeniem utlenowania tka... czytaj więcej
Brak komentarzy