Osteoporoza najczęściej dotyczy kobiet, choć dolegliwości z nią związane coraz częściej dotyczą także mężczyzn. Jest to choroba kości rozwijająca się latami, która wpływa na ich osłabienie i kruchość. Wyróżnia się osteoporozę pierwotną, związaną z naturalnym procesem starzenia się organizmu, a także wtórną, przyspieszoną przez takie czynniki jak zła dieta, nadużywanie alkoholu i papierosów oraz małą aktywnością fizyczną.
Pod wpływem osteoporozy szkielet chorego staje się bardzo osłabiony i może łatwo ulec złamaniu, nawet podczas wykonywania codziennych czynności. Choroba polega na ubytku masy kostnej, który następuje bardzo powoli. Z czasem postępowania choroby, kości stają się coraz bardziej odwapnione, co w znacznym stopniu wpływa na ich łamliwość. Złamania najczęściej występują w nadgarstkach, kości udowej w trzonach kręgów kręgosłupa i żebrach.
Jak przebiega choroba?
W pierwszym etapie występują sporadyczne bóle pleców, które zazwyczaj pojawiają się podczas wysiłku fizycznego i po jakimś czasie ustępują. W dalszym przebiegu kręgi ulegają zwyrodnieniom, a korzenie nerwów w zwężających się otworach międzykręgowych są drażnione. Ból jest jeszcze bardziej intensywny, aż w końcu staje się przewlekły. Ponadto, drażnienie nerwów powoduje bardzo bolesne skurcze mięśni grzbietu. Rozpoznanie osteoporozy w pierwszych etapach rozwoju jest ciężkie, ponieważ ból jest dość niespecyficzny, w związku z czym chorzy często nie są świadomi, że zachorowali na osteoporozę.
W dalszym przebiegu choroby deformacja kręgów powoduje charakterystyczną zmianę sylwetki, tzw. „wdowi garb”. Barki zwisają ku przodowi, łopatki odstają od klatki piersiowej, kręgosłup piersiowy wygina się mocniej do tyłu, w związku z czym plecy zaokrąglają się. Jeśli bóle są nadmiernie nasilone, może to być sygnał pęknięcia trzonu kręgu. Złamania mogą także dotyczyć kręgosłupa i miednicy – wówczas konieczne jest leczenie operacyjne!
Diagnoza i leczenie
Przy rozpoznaniu choroby lekarz określa czynniki ryzyka jej rozwoju oraz występowania w przeszłości złamań kości. Na tej postawie określa zagrożenie złamaniami osteoporotycznymi i jakie zastosować metody leczenia. W celu rozpoznania, stosuje się różne formy badań takie jak tomografię komputerową, badania radiologiczne, laboratoryjne, tzw. kalkulator FRAX, pozwalający obliczyć ryzyko wystąpienia złamań u chorego w ciągu następnych 10 lat, a także densytometria kości techniką DEXA (ocena gęstości mineralnej kości).
Celem leczenia jest eliminacja czynników ryzyka poprzez zapobieganie złamaniom kości i prowadzenia odpowiedniej profilaktyki, opartej na prawidłowej diecie, aktywności fizycznej oraz rezygnacji z wszelkiego rodzaju używek. Powinno się wykonywać dużo ruchu – silne kości zawierają więcej substancji budulcowych i wolniej tracą wapń. Należy wzbogacić codzienną dietę suplementami wapnia i witaminy D, a w codzienne menu powinno się wpisać takie produkty jak mleko, nabiał, ryby, mięso drobiowe oraz soki owocowe. Rezygnacja z używek (papierosy, alkohol) jest jak najbardziej wskazana. Do profilaktyki zalicza się również przyjmowanie medykamentów zapobiegających złamaniom.
W przypadku, gdy już doszło do złamania, najczęściej stosuje się tu leczenie operacyjne, a w dalszym etapie rehabilitację i dalsza minimalizacja czynników ryzyka.
Zobacz również objawy tej choroby: Objawy osteoporozy kręgosłupa
Złamania kości podudzia
Kości podudzia to kość piszczelowa, piszczel (łac. tibia) i kość strzałkowa, strzałka (łac. fibula). W kości piszczelowej wyróżniamy trzon i dwa końce: bliższy i dalszy. Koniec bliższy ma dwa kłykcie: kłykeć przyśrodkowy i kłykeć boczny; koniec bliższy jest większy od końca dalszego, ma grubą i szeroką budowę. Na kłykc... czytaj więcej
Złamania kości śródręcza i palców ręki
Złamania kości śródręcza i palców ręki muszą być leczone operacyjnie. Równie ważna jest szybka rehabilitacja, ze względu na utrzymanie sprawności uszkodzonej dłoni. Jeżeli są to złamania bez przemieszczenia, możliwe jest leczenie zachowawcze, polegające na unieruchomieniu dłoni opatrunkem gipsowym.... czytaj więcej
Brak komentarzy